مختصری از زندگینامه شهيد مفقودالاثر عبدالعلي عليزاده

نام شهید : عبدالعلي

تاریخ تولد : 1337

محل تولد : یاسوج

تاریخ شهادت : 67/4/4

محل شهادت : جبهه هاي جنوب

زندگينامه

شهيد عبدالعلي عليزاده دردوم مرداد ماه سال 1337هجري شمسي چشم به دنيا گشود دوران كودكيش را در سايه پدر و مادري متدين و مذهبي گذرانيد چهره نوراني برادر عليزاده از همان زمان كودكي نوراني و روشن بود عليزاده در سن شش سالگي مشغول تحصيل شد و دروان ابتدائي را در مدرسه محل سكونتش به پايان رسانيد و براي ادامه تحصيل به شهر ياسوج آمد چون در آن زمان از وضعيت مالي خوبي برخوردار نبودند و براي امرار و معاش خود و خانواده ترجيح داد شبانه درس بخواند در روز هم به دنبال كار برود عزيز جاويدالاثر تا دوم متوسطه ادامه تحصيل دادند و در سال 58در  بحبوحه انقلاب اسلامي از جمله افرادي بود، پوستر و اعلاميه هاي امام خميني را در بين مردم توزيع مي كرد و از همين طريق به عضويت سپاه پاسداران درآمد و مدت دو سال در اين نهاد انقلاب عليه دشمنان انقلاب اسلامي به مبارزه پرداخت و بعد از مدت دو سال سرپرستي يتيمان و بي سرپرستان را در سازمان بهزيستي به عهده گرفت و مدت پنج سال در اين نهاد برخواسته از آن مشغول خدمت صادقانه به مردم محروم اين مرز بوم بود از آنجائي كه عشق و علاقه زيادي به شهادت داشت در اريبهشت ماه سال 67راهي جبهه هاي جنگ حق عليه باطل شد و به عنوان امدادگر و راننده آمبولانس در جبهه هاي جنوب مشغول خدمت شد اين دُر عزيز در مورخ 4/4/67در روبرو با رژيم بعثي پس از تار و مار كردن نيروهاي دشمن فقط نام نيكي مي ماند و مفقودالاثر مي گردد.  

سروده شهيد مفقودالاثر عبدالعي عليزاه

 در سوگ شهيد علي زمان رمضاني

خبر آمد به دشت خون و شمشير           

                                           به دشت كربلا در صحنه تير

رمضاني دلاور مرد ميدان                         

                                          رمضاني اي شهيد ره قرآن

تو از درياي كام زندگاني                 

                                          همه برهم زدي در اين جواني

بگفتي جز خداوند و دين و قرآن           

                                           نمي خواهم دگر چيزي به دوران

علي مخلص دين خدا بود             

                                           خدا را روزو شب اندر دعا بود

چه زود از بين ما پرواز كردي            

                                             خود را با حسين دمساز كردي

ز معراج شهادت گر پريدي                 

                                             ز هجرت قامت ما را خميدي

رمضاني گرچه در خون آرميده                

                                             زخونش لاله ها صدها بردميده

كجا جويم كسي را چون تو ديگر              

                                               كجا بويم گلي چون تو معطر  

از آن ترسم در دنيا كه شايد        

                                              كه ديگر همچوتو مادر نزايد

زداغت سينه پر سوزست ما را        

                                               بنالم تا بنالد سنگ خارا

بگريم همچو ابر اندر بهاران             

                                                ببارم خون زديده جاي ياران

بگريم تا كه غم از دل برآيد              

                                               كه يا غم سررود يا جان برآيد

طلب كردم ز يزدان ا زبرايت               

                                                بهشت جاودان باشد سرايت

امادارم پيامي اي برادر                  

                                                 تو را دادم قسم از نام حيدر

سلامم گو  به سالار شهيدان         

                                                 به فرزند علي آن شير مردان

مرا رخصت نما يابم تماسي              

                                                نصيبم كن شهادت چون رمضاني

از خيل صف منتظران بودي تو             

                                                      با قافله عشق روان بودي تو

صد عاشق پاكيزه از اين ره رفتند         

                                                   با يك يك اين رهگذران بودي تو

آنجا همه پاكيزه روان مي خواهند        

                                                     فارغ ز همه سود و زيان ميخواهد

هر كس كه تعلق است او را چه كند     

                                                      آزاده رسيد تن جان ميخواهد

از مرحله عشق به ايثار شدي             

                                                     وندا صف سپاهيان داد ارشدي

خونين به صف بهشت رفتن زيباست      

                                                     اين شيوه شهسوار ميدان بلاست

با جامه خونين زسفر آمده اي            

                                                     گلگون كفني نشان مردان خداست

گويم كه برادرم تو داري خواهر             

                                                      تا سر سوزد دل كند خاك بر سر

اين ظاهر  امر است ايان مي بينيم      

                                                       توزاده زهرائي و زينب خواهر

اين مرثيه اي بود براي تو شهيد          

                                                        گونه سخني است درباي تو شهيد

گرنيست تو را مرثيه گوئي بردار          

                                                        صدها چه نعمت مرثيه گوي تو شهيد