هنگام شهادت هم به فکر فرزندانش بود

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «مریم جلالی» يكم آبان 1332، در شهرستان بندرلنگه به دنيا آمد. پدرش محمد و نام مادرش ماه­‌بی‌بی بود. سواد قرآنی داشت. خانه‌دار بود. سال 1349 ازدواج كرد و صاحب يک پسر و دو دختر شد. شانزدهم مرداد 1360، در بندرعباس مورد سوءقصد نيروهای سازمان مجاهدين خلق (منافقين) قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به شكم، مجروح شد. سی‌ام شهريور 1360، در بيمارستان محمدی همان شهرستان بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسيد. پيكرش را در گلزار شهدای همان جا به خاک سپردند. او را مهرانگيز نيز می‌ناميدند.

بانوی شهیدی که هنگام شهادت هم به فکر فرزندانش بود

یکی از خاطراتی که از مادرم به یاد دارم این است، زمانی که تیر خورده بود، وی را به بیمارستان منتقل کردند و در آن‌ جا بستری شد. بخیه‌های زیادی به دلیل اصابت گلوله به بدن وی زده بودند و بعد از مدتی وقتی دکتر دید حالش بهبود یافته است به او گفت که به حمام برود.

مادرم قبول کرد که به حمام برود ولی در آن جا حالش بهم خورد و در همان جا دست مادربزرگم(که مادر پدرم می‌باشد) را گرفت و گفت «من دیگر زنده نمی‌مانم، همین جا وصیت می‌کنم که پس از مرگ من بچه‌ها را به کسی ندهید، خودتان آن‌ها را بزرگ کنید و برایشان مادری کنید» و همان جا بر دست مادربزرگم بوسه زد و به شهادت رسید.

(به نقل از فرزند شهید)

انتهای متن/