راه من را با کمک به فقیران و درماندگان ادامه دهید
دوشنبه, ۰۸ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۱۴:۴۴
شهید علیزاده در وصیت‌نامه‌اش سفارش می‌کند: «به پدر و برادرانم بگویید راهم را ادامه دهند، حتی از راه کمک به فقیران و درماندگان. می‌دانم خودتان هم محتاج هستید ولی به خودتان ببالید که خداوند یاری دهنده محتاجان است.»
به گزارش نویدشاهد کهگیلویه وبویراحمد، شهید «هجیر علیزاده» فرزند محمد باقر، سال ۱۳۴۴ در روستایی به نام نصرآباد از توابع شهرستان بویراحمد دیده به جهان گشود.
در وصیت نامه این شهید بزرگوار آمده است:
پدر و مادرگرامی و عزیز سلام؛ ممکن است وقتی که شما این نوشته را می‌خوانید من دیگر نباشم و از جسم مادی که دارم خارج شده باشم چون برای یک مسلمان مرگی وجود ندارد و این حالت تحولی بیش نیست.
انسان برای گذراندن امتحان در این جهان آفریده شده است.
امیدوارم در مرگ من زیاد بی‌تابی نکنید که از اجر شما بکاهد. تمام کارها و مسایلی که پیش می‌آید برای امتحان انسان است و فرزنددار شدن هم جزیی از این امتحان است.
فرزند امانتی است پیش شما از طرف خداوند که در مواقع لزوم آن را باید پس بدهید وانگهی این مرحله مرگ برای همه می باشد؛ «انالله و انا الیه راجعون». پس چه خوب است آدمی در راه خدا از این مرحله بگذرد.
در شهادت من اگر خواستید مجلس عزاداری بگیرید، آن را تجملی نکنید و پول آن را به مناطق جنگی اختصاص دهید.
وصیتم به پدر و مادر و خواهر و برادرانم این است: بعد از شهادتم لباس سیاه نپوشید و عزا نگیرید و افتخار کنید که برای اسلام و برای مردی جهاد رفتم که نایب صاحب الزمان (عج) و هدفش حق و حقیقت و مبارزه با کفر است.
به پدر و برادرانم بگویید راهم را ادامه دهند، حتی از راه کمک به فقیران و درماندگان. می‌دانم خودتان هم محتاج هستید ولی به خودتان ببالید که خداوند یاری دهنده محتاجان است.
پدر و مادر و برادرانم! بدانید راهی را که من رفته‌ام راه حقیقت و درستی است و از شما خواستارم که امام امت آن مجاهد کبیر و عصاره حسین بن علی (ع) رهبر انقلاب امام خمینی را یاری نمایید و او را تنها نگذارید. گریه نکنید و خوشحال باشید زیرا در راه هدف مقدسی گام برداشته‌ام و جان باخته‌ام. برادرانم! راه خدا بهترین و برترین راه‌هاست و در این راه پوینده و کوشنده باشید. خواهش من این است که برای من هیچ گریه نکنید و هیچ ناراحت نباشید چون که شهید راه اسلام شده‌ام. باید افتخار کنی که چنین فرزندی را تربیت کردی که افتخار اسلام باشد.
«مادر فدای تو از من رمیده‌ای آیا مگر زِ من سخن بد شنیده‌ای»
مادر به من درسی آموختی که پای خود را جای پای یاران حسین بن علی (ع) گذارده‌ام، چه کشته شوم و چه سالم برگردم برای تو افتخار بزرگی است. وصیت دیگری که به برادرانم دارم این است: زندگیتان را در راه خدا فانی کنید و در فکر مال و دارایی و این‌ها نباشید که مال و مقام و این‌ها رفتنی است.
انتهای پیام/
نظر شما
