نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

هدف اين پژوهش«بررسي انديشه ها و آثار تربيتي و فرهنگي امام خميني(ره)» است. نوع پژوهش كتابخانه اي و روش پژوهش توصيفي است كه ديدگاه هاي امام خميني (ره) در مورد مباني، اصول، اهداف و روش هاي تربيتي از كتب و سخنراني هاي ايشان، همچنين بيان سرگذشت ها و سيره ي عملي امام خميني(ره) به نقل از شاگردان و نزديكان ايشان تحليل و تبيين گرديده است. ابتدا مباني تربيتي امام خميني(ره) شامل: جهان شناسي توحيدي و خدا محور، انسان شناسي با تاكيد بر مقوله ي فطرت خداجو، معرفت شناسي شامل: تهذيب، فطرت، عقل، عبوديت، شهود باطني، وحي و كتاب الهي مطرح شده و پس از آن ويژگي هاي نظام تربيتي امام خميني(ره) شامل، تذهيب و تزكيه ي نفس و جامعيت تربيت پيش تر حيات ظاهري و بعد از حيات دنيوي(پس از مرگ) و توجه به جنبه هاي تربيتي اعتقاد به قيامت و پاداش و كيفر اعمال اشاراتي شده و سپس اصول تربيت به استناد آثار امام خميني(ره) شامل، اصل جهت خدا محوري تربيت، اصل ضرورت و نياز تربيت انسان، اصل كمال مطلق طلبي، اصل آزادي انسان، اصل انطباق با فطرت انساني، اصل تقدم اصلاح خود بر ديگران، اصل تقدم تزكيه بر تعليم، اصل گزينش علوم نافع تر براي تربيت، اصل تأثير حكومت بر فرايند تربيت اسلامي مطرح گرديده است.

پژوهش حاضر از نوع اسنادي است. جامعه ي آماري آن كليه ي شهداي داراي وصيت نامه يا و آثار فرهنگي مي باشند كه از اين تعداد 2500 صفحه از آثار به روش نمونه گيري تصادفي از كل كشور انتخاب گرديد و تكنيك تحليل محتوا جهت تحليل، مورد استفاده قرارگرفت. واحد تحليل در اين پژوهش جمله مي باشد. طبقه بندي مطالب برحسب سه محور: امور فرهنگي، امور اجتماعي و امور سياسي صورت گرفته است. هر محور شامل چندين مقوله ي كلي و هر مقوله ي كلي متشكل از تعدادي مقوله ي جزيي مي باشد. از كل وصايا و آثار فرهنگي كه مورد تحليل قرارگرفته است، در مجموع 35363 مورد مطلب استخراج شده است. بيش ترين فراواني مطالب با(164426 جمله) 55/46 درصد به امور سياسي اختصاص يافته و پس از آن (14.007 جمله) 60/39 درصد و (4894 جمله) 83/13 درصد از مطالب به ترتيب به امور فرهنگي و امور اجتماعي مربوط مي شود.

امروزه يكي ازدغدغه ها ونگراني هاي مسئولين كشور و دلسوزان جامعه به خصوص افرادي كه به نحوي با مسايل فرهنگي و اجتماعي سروكاردارند ، موضوع تهاجم فرهنگي از بيرون وغفلت وسهل انگاري درامور فرهنگي دردرون است واينكه درمقابله فرهنگي بايد چه گونه عمل كرد . بديهي است درهرمبارزه ونبردي بايدبين نيروي مهاجم ونيروي هماورد او سنخيت وتناسب لازم وجود داشته باشد ، مثلا دريك جنگ نظامي بايد از تجهيزات وفنون نظامي برتر برخوردار بود ودريك مبارزه سياسي از روشهاي سياسي مناسب بهره گرفت ودريك مواجه ورويارويي فرهنگي از فرهنگ وعوامل فرهنگي مناسب ، غني ومتقن استفاده كرد . لذا در يك تقابل فرهنگي بايد متكي به فرهنگ اصيل وريشه داري بود تا بتواند با مظاهر ضد قرهنگي مهاجم مقابله كند وروشن است كه استفاده از روشهاي غلط وبرخوردهاي غير اصولي وعدم توجه به مباني ، نه تنها درجهت حل موضوع كمكي نمي كند كه چه بسا آثار منفي ناشي از آنها به آسياب دشمن ريخته وروند استحاله فرهنگي را تشديد مي كند. البته ممكن است برخي حركات و روشهاي غيراصولي دركوتاه مدت تأثيرات مقطعي داشته باشد ، امّا اين راه چاره وحل مبنايي مسأله نيست ، بلكه مشكل درجايي ديگر ويا چهره اي ديگر ظهور خواهد كرد . پس ما درمقابله با آنچه امروزه به عنوان تهاجم فرهنگي ويا سير به سوي بي هويتي دربخشي از جامعه ناميده مي شود ، نيازمند به يك فرهنگ غني وعميق وقدرتمندي هستيم كه موجب عزت وكرامت انسانها شود وآنها را از سقوط حفظ نمايد واين نيست مگر فرهنگ غني وعزت بخش مجاهدت وشهادت كه مبتني بر تشيع علوي است . همان فرهنگي كه شهداي عزيز ما با تأسي به آن از دو ميدان جهاددرون وبيرون سرافراز وفاتح بيرون آمدند .