شهيد آزادي

نام شهید: عباس آزادي

تاریخ تولد : 1343

تاریخ شهادت:1375/2/12

محل شهادت: بيمارستان ساسان تهران

زندگینامه

استاد شهيد شيخ عباس آزادي در سال 1343 ه.ش در خانواده اي مذهبي ديده به جهان گشود. دوران كودكي را در سايه پرمهر پدري مهربان و مادري پاكدامن سپري كرد. پدرش كشاورزي زحمتكش، انساني مؤمن، صادق و بي‌آلايش بود و به تعبير خود استاد، پدرش انساني شاكر بود و همواره خداي متعال را شكر و سپاس مي گفت.شيخ شهيد پس از گذراندن دوران كودكي به وادي علم و دانش پاي نهاد و به خواندن دروس ابتدايي مشغول گرديد. علاقه وصف‌ناپذيري به درس و تحصيل علم از خود نشان مي داد.مراحل تحصيل را با عشق وافر و با نمرات عالي يكي پس از ديگري طي نمود. پس از اتمام مرحله ابتدايي وارد دوره راهنمايي گرديد. در اين دوران معلمان و همكلاسي هايش به استعدادسرشار و هوش و ذكاوت او پي بردند و به آينده درخشانش اميدوار گرديدند.

دوستان قديمي او به ياد دارند كه از دوران راهنمايي به بعد، چه فاصله اي ميان او و همكلاسي هايش بود. شخصيت، ادب و منش عالي او براي همگان چشمگير بود. او از ديدگاه آموزگارانش بيشتر حكم يك دوست را داشت تا يك شاگرد و در چشم همكلاسي ها بيشتر به يك معلم مي مانست تا يك دوست.معلمان آن مدارس كه اين روزها در حسرت فقدان بهترين و ارزنده ترين شاگرد دوره تدريس‌شان ماتم‌زده‌اند، خاطرات شيرين بسياري از او به ياد دارند. صلابت كلام، متانت رفتار، روح بلند و صداقت او از وي انساني دوست‌داشتني ساخته بود.

در سال‌هاي پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي، هرچند ايشان نوجواني كم سن  وسال بودند ولي به حق يكي از عناصر فعال عرصه‌هاي انقلاب بخصوص در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي در «ياسوج» بود. در اولين روزهاي پيروزي انقلاب او با فكري بلند و دركي عميق، به مسائل و نيازهاي آينده جامعه اسلامي مي انديشيدو به مشاوره و برنامه‌ريزي مي‌پرداخت. به همين منظور در صدد ايجاد يك تشكل دانش‌آموزي برآمد، چرا كه در آن شرايط، تشكلي منسجم و داراي برنامه تشكيلاتي را لازم و ضروري مي دانست.نظرات بلند وي با قدرت فكري و جديت و پيگيري ايشان صورت عمل به خود گرفت و زيربناي برنامه‌هاي ارزشمندي چون كلاس‌هاي قرآن و جلسات بحث آزاد فرهنگي، ديني و اجتماعي را فراهم كرد.برجستگي علمي او همراه را سجاياي اخلاقي و حسن معاشرت و جديت و پيگيري او موجب شد تا دوستان گرد شمع وجود او جمع آيند و حول يك محور   به تلاش جمعي بپردازند.ورود او به دبيرستان، مقارن با شروع جنگ تحميلي بود. درست در همان روزهايي كه او و ساير همكلاسي‌هايش به دبيرستان استاد مطهري وارد شدند، هم ميهنان مظلوم ما، در مناطق مرزي كشور زير آتش دشمن بعثي قرار داشتند و سخت نيازمند كمك و ياري ساير هم ميهنان خود بودند.در همان روزها «شهيد عزيز ما» با عشق و حسرت، آرزو مي كرد شرايط سني‌اش ايجاب كند تا به جبهه رود و به تعبي لطيف خودش از «بركات جنگ» بهره مند گردد. آرزويي كه چند سال بعد تحقق يافت و سرنوشت و عاقبت سعادتمندانه اش را ترسيم كرد.

در دبيرستان شهيد مطهري، با تلاش و كوشش چند تن از دبيران و جمعي از دانش آموزان «انجمن اسلامي دانش آموزي» شكل گرفت و «شهيد عباس» باز هم نقش محوري داشت. حضور او به عنوان يك محصل برجسته و يك انسان متخلق در شوراي مركزي انجمن اسلامي دبيرستان، نشاط و پويايي خاصي به فعاليت هاي فرهنگي و مذهبي در محيط دبيرستان مي داد.در همان زمان كه جريان مربوط به ليبراليسم بني صدر به اوج خود رسيد، باز نقش و اهميت حضور آن عزيز در مجامع سياسي و دانش آموزي كاملا مشهود  و محسوس بود.در تابستان 1360 هنگامي كه جهاد دانش آموزي مركب از حدود يكصد نفر از دانش آموزان برگزيده تشكيل شد باز هم او بود كه تاثير حضورش كاملا نمايان و هويدا بود.در دبيرستان و جهاد دانش آموزي، انس آن شهيد با استاد فرزانه اش نقطه عطف جديدي در زندگي او پديد آورد.استاد شهيد حجه الاسلام و المسلمين شيخ عبدالله ميثمي كه اينك پذيراي شهيد عزيز ماست خدمات ارزنده اي به فرهنگ اين منطقه ارائه كرد و تا هميشه ياد نيكش در خاطر جوانان مؤمن اين ديار خواهد ماند.

استاد شهيد ميثمي توجه ويژه اي به جوانان و دانش آموزان داشت و در كلاسهاي اخلاق و معارف اسلامي كه در دبيرستان استاد مطهري و جهاد دانش آموزي داشت، استعدادهاس برجسته را شناسايي و هدايت مي كرد. شهيد آزادي در آن سال، جمع كوچكي را تشكيل داد تا در محضر پرفيض آن استاد ارجمند به آموزش قرآن و ادبيات عرب بپردازند.همين حركت زمينه تشكيل اولين مدرسه علميه را در «ياسوج» فراهم كرد.مدرسه علميه ولي عصر(عج) ياسوج با تلاش و كوشش مستمر استاد شهيد ميثمي«ره» و جناب حجه الاسلام و المسلمين آقاي بيات«دامت بركانه» در سال 1360(ه.ش) تاسيس و تشكيل گرديد. شيخ شهيد كه از مدتها قبل انتظار چنين روزي را مي كشيدند، مشتاقانه به حلقه حاملان علوم الهي پيوست و قدم در مسيري گذاشت كه مسير علماء  و فقهاء و عارفان و دانشمندان نامدار شيعه در طول تاريخ اسلام بوده است. وي با استعداد سرشاري كه داشت به همه هياهوي دنيا و پست و مقامها و عناوين و القاب آنچنانيش پشت پا زد و به عشق فراگيري علوم آل محمد «صلوات الله عليهم اجمعين» در پاسخ به نداي خداي متعال «فلولا نفر من كل فرقه منهم طائفه ليفقهوا في الدين و لينذروا اذا رجعوا اليهم لعلهم يحذرون» به «وادر ايمن» و مكاني كه «فيه رجال يحبون ان يتطهروا» قدم گذاشت و با شور و عشق و نشاط در تحصيل علوم و معارف الهي كوشيد.

ايشان دروس مقدماتي «شرح الامثله،صرف مير، تصريف، عواما ملا محسن فيض كاشاني، عوامل جرجاني، هدايه، صمديه، الكبري في الممنطق و حاشيه ملا عبدالله» را در مدرسه علميه ولي عصر(عج) ياسوج فرا گرفت.شهيد آزادي از همان ابتدا در ضمن تحصيل، به تدريس علومي كه فراگرفته بود، پرداخت. بيان شيوا و دلنشين او همواره جمع طلاب را مجذوب خود مي‌كرد.روحيه فداكاري و دگرخواهي او جاذبه اش را بيشتر مي ساخت، لذا از همان اوايل محفل درسش با استقبال طلاب مواجه بود. پس از حدود دو سال تحصيل و تدريس در مدرسه علميه ولي عصر(عج) ياسوج، جهت ادامه تحصيل در سطوح عالي تر عازم مشهد مقدس گرديد و در جوار ساحت اقدس حضرت ثامن الحجج امام رضا عليه السلام در مدرسه علميه حضرت آيت الله موسوي نژاد به تكميل مدارج علمي پرداخت و كتابهاي جواهر البلاغه، قواعد الاساسيه، اصول الاستنباط، المنطق، معالم الاصول، سيوطي، مغني اللبيب، اصول الفقه، تحريرالوسيله امام و شرح لعمه شهيد ثاني را نزد اساتيد مبرز تلمذ نمود و در عين حال به  تدريس كتابهاي صرف و نحو عربي اشتغال داشت.

پس از اقامت سه ساله در مشهد مقدس و تلاش  و كوشش فراوان در تقويت بنيه علمي و معنوي خويش در سال 1365 به شهر مقس قم هجرت نمود و با اشتياق فراوان، آموختن دروس حوزه را آغاز كرد.پس از اتمام دروس سطح حوزه، وارد مرحله درس خارج شدند و از محضر اساتيد بزرگ حوزه بهره ها بردند. ايشان در درس خارج اصول حضرت آيت الله مكارم شيرازي و حضرت آيت الله وحيد و حضرت آيت الله گنجي «كثر الله امثالهم» و در درس خارج فقه حضرت آيت الله العظمي فاضل لنكراني و حضرت آيت الله العظمي تبريزي «حفظهم الله تعالي» شركت مي نمودند.اما ايشان به اينها اكتفا نكرد، دل او به درس و مدرسه و قيل و قالها نبود، در دلش عشق معبود و وصال محبوب موج مي زد. نهانخانه دلش در لابلاي ورقهاي كتاب هستي، ضمير «هو» را مي طلبيد البته نه آن ضمي مستتري كه نحويون در لابلاي كتب ادبي دنبال آنند؛ بلكه ضميري كه عارفان حقيقي براي رسيدن به آن سر از پا نشناخته اند. ضميري كه مرجع عالم هستي است. هر چند اين دو ضمير در لفظ مشتركند اما ميان اين ضمير و آن ضمير مشابهت معنوي وجود ندارد.وي به خوبي دريافت كه از جمع كتب و غور در آنها فتحي حاصل نخواهد شد و نيك مي دانست كه عشق به پيامبر خدا و خاندان طاهرينش سبب نجات انسانها و شفاي دردهاي آنان است لذا هر عشقي غير از عشق و محبت آنها را مردود مي دانست؛

اين روحاني خستگي ناپذير و اين مجاهد شهيد از همان اولين سالهاي جنگ هرگاه شرايط فراهم مي شد، در جبهه ها حضور مي يافت.جبهه هاي جنوب و غرب از «آبادان» گرفته تا «هورالعظيم» و از «مهران» تا «سردشت» و ساير خطوط مرزي بارها شاهد حضور موثر وي بودند. او رزمنده اي فداكار و ايثارگر و مبلغي موفق و محبوب بود.در سال 1365، پس از كسب آموزشهاي رزمي ويژه به اتفاق ساير دوستان طلبه عازم جبهه هاي جنوب شد و در خطوط مختلف جبهه حضور يافت تا آن كه زمان عمليات كربلاي چهار در «آبادان» فرارسيد و مقارن چهارم بهمن ماه همان سال زير بمباران شيميايي دشمن راه شهادت را پيش گرفت. حضور مكرر در عملياتهاي بعد و موقعيتهاي مختلف تا پايان جنگ نشاني از عزم و اراده آهنين وي بود. ايشان گرچه از سال 1365 به بعد از ناحيه ريه و دستگاه گوارش به سبب گازهاي شيميايي رنج مي بردند، اما با روحيه و توان فوق العاده به تلاش و مجاهدت مستمر خويش در ميادين علم و جهاد ادامه دادند.شيخ شهيد هم زمان با شركت در درسهاي سطح حوزه، در يك دوره چهارساله آموزش عالي دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم شركت كرد و پس از گذراندن دروس مربوط موفق به دريافت دانشنامه كارشناسي ارشد گرديد. ايشان همچنين  مدتي از عمر شريف خود را صرف يادگيري زبان انگليسي در نزد يكي از اساتيد برجسته نمود تا شايد بتواند اسلام عزيز را به گوش ديگر ملت ها برساند.شهيد ما همگام با شركت در دروس خارج فقه و اصول از سال 1371 در مؤسسه تخصصي كلام تحت نظر استاد محقق حضرت آيت الله سبحاني پذيرفته شدند و با موفقيت درسهاي تخصصي مؤسسه مزبور را به پايان رساندند و اين روزها در صدد تكميل رساله پايان نامه خود تحت عنوان «بررسي حواشي استاد مطهري بر اسفا» بودند.

شهيد عزيز ضمن اين كه خود در حال تحصيل بودند، از اساتيد مبرز و برجسته حوزه به شمار مي رفت و در مدرسه علميه امام صادق عليه السلام و مدرسه علميه جانبازان(قم) كتابهاي ادبي عرب يعني «سبوطي» و «مغني البيب» را تدريس مي كرد.شهيد علاوه بر فعاليت هاي تحصيلي خود، توجه فوق العاده به مسائل فرهنگي استاد داشت، تقويت مدرسه علميه ياسوج همواره يكي از دغدغه هاي خاطر آن عزيز بود. او براي حل مسائل و مشكلات مدرسه از هيچ تلاش و كوشش فروگذار نمي كرد. ايشان سهم مهمي در تكميل بناي مصلاي ياسوج داشتند بطوري كه ايام تعطيل خود را صرف پيگيري، تجهيز و تكميل اين بناي مقدس مي نمود و همواره تلاش مي كردو آرزو داشت كه آنجا به يك كانون عظيم فرهنگي تبديل شود و به عنوان پايگاه فرهنگي- مذهبي منشا تحول و  حركت براي مردم انقلابي باشد.از هر فرصتي براي بالا بردن فرهنگ ديني مردم و ترويج احكام نوراني اسلام استفاده مي كردند، بيان احكام ديني در قبل ار خطبه هاي نماز جمعه و تشريح و توضيح مسائل فقهي در مسجد صاحب الزمان(عج)ياسوج براي نمازگزاران خود دليلي گويا بر اين مطلب مي باشد.

سرانجام استاد مجاهد در بعدازظهر چهارشنبه دوازدهم ارديبهشت 1375 مصادف با سالروز شهادت استاد مطهري پس از آن كه مدتي در بيمارستان ساسان تهران بستري بودند به سوي حق شتافتند و به آرزوي خود و سعادت ابدي دست يافتند. «عباس» ما با شهادتش خود را جاودانه ساخت و به فيض عظماي حضور در جوار سرور و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله‌الحسين عليه السلام نائل آمد و جزو ملكوتيان و عرشيان گرديد. زهي سعادت و زهي فوز عظيم. «يا ليتنا كنا معكم فنفوز فوزا عظيما».

هر چند جسم آن عزيز، هم اكنون در ميان ما نيست و بار سفر ابدي خود را بست و به ديدار حق نائل آمد ولي حالات و روحيات و فضائي اخلاقي و صفات اسلامي او مي تواند سرمشق خوبي براي همه ماها باشد. ياد او همواره در خاطرمان خواهد بود و هرگز فراموشش نخواهيم كرد.

عزيز ما انساني وارسته بود و به مسائل انساني مي انديشيد. لياقت سربازي امام زمان(عج) را داشت. خلعت زيباي شهادت بر قامت رعنايش برازنده بود. پاداشي غير از شهادت نمي توانست اين همه خصلتهاي الهي و انساني را جبران نمايد. درباره فضايلش هر چه بگوييم باز هم ناچيز است. در عظمت روحي و معنوي اين روحاني مجاهد همين بس كه به قافله شهدا پيوست و به مقامي كه آرزوي همه پيامبران و اولياءالله بوده دست يافت.