گذري بر دوران زندگي شهيد يوسف عزیزی
شنبه, ۲۶ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۲۵
شهيد يوسف درتاريخ 1364/12/23 درمنطقه عملياتي نوسود(شيخان) به درجه رفيع شهادت نائل آمدند
به گزارش نویدشاهدگیلان: شهيد يوسف عزیزی در روستاي سرمل از بخش عمار لو شهرستان رودبار استان گيلان چشم به جهان گشود و تحصيلات ابتدائي رادر همان روستا به اتمام رساند.
شهيد بسيار خوش رو ومهربان بودند به همه کمک مي کردند اخلاق خوب ايشان زبانزد همه اهالي روستا بود. شهيديوسف مدتي بعداز تحصيل وهمچنين کسب امرار معاش بناچار به استان مازندران شهرستان تنکابن درشهر سلمانشهر درجوار شوهر خواهرشان مشغول به حرفه نجاري شدند ايشان باهوش و زکاوتي که داشتند خيلي زود دراين فن سطح حرفه اي يادگرفتند بطوريکه توانست با درآمد کسب شده براي ادامه تحصيل در مدرسه شبانه شهر چالوس ثبت نام نمايد و هر شب حدود 30کيلومتر اين مسير را برود وادامه تحصيل دهد. درمدتي که ايشان دراين شهر بودند به فن کشتي روي آوردند و ورزش را بيشتر در سطح باشگاهي ادامه دادند پس از آن با فرارسيدن دوران اعزام به خدمت مقدس سربازي درس وتحصيل رانيمه کاره رها کردند وقبل از فراخواندن ايشان به خدمت خودشان را به معرفي اعزام شدند.
شهيد يوسف درسال 1363 اعزام و در همان ابتدا در زمان آموزش در منطقه عملياتي غرب واسلام آباد غرب به عنوان بسيم چي مشغول خدمت بودند در طول خدمت سربازي چندين مرتبه براي ديدن خانواده به مرخصي آمدندايشان از جنگ براي مامي گفتندواز رشادت هاي همرزمان خود صحبت مي کردندايشان چهره بسيار نوراني داشتند وعاشق جبهه وجنگ بودند که به مر خصي مي آمدندبراي جبهه دلتنگي مي کردند هميشه به ما سفارش مي کرد با ديگران با خوشرويي برخورد کنيد ونماز را بر پا بداريد وخدا را فراموش نکنيد. شهيد يوسف درتاريخ 1364/12/23 درمنطقه عملياتي نوسود(شيخان) به درجه رفيع شهادت نائل آمدندو مزار پاکش درامازاده صلاح الدين روستاي لياول در 65 کيلومتري شهرستان رودباري بخش عمارلو درکنار شهداي روستا مي باشد.
خاطرات شهيد: از زبان خواهر بزرگتر شهيد که زماني با ايشان هم زندگي کرده بود مي فرمابند که روزي پيکر شهيدي درشهر سلمانشهر بردوش مردم بود وهمه مابراي تشيع به ميدان شهر رفته بوديم شهيد در حاليکه اشک در چشمانش جاري بود رو به من کرد و گفت خواهرم روزي من هم شهيد مي شود و اما تو مبادا گريه کني. شهيد در اخرين مرخصي روبه مادرش کردند وگفتند مادر شايد اين آخر ين سفر و مرخصي من باشد نمي دانم که بر مي گردم يا شهيد مي شوم.
شهيد بسيار خوش رو ومهربان بودند به همه کمک مي کردند اخلاق خوب ايشان زبانزد همه اهالي روستا بود. شهيديوسف مدتي بعداز تحصيل وهمچنين کسب امرار معاش بناچار به استان مازندران شهرستان تنکابن درشهر سلمانشهر درجوار شوهر خواهرشان مشغول به حرفه نجاري شدند ايشان باهوش و زکاوتي که داشتند خيلي زود دراين فن سطح حرفه اي يادگرفتند بطوريکه توانست با درآمد کسب شده براي ادامه تحصيل در مدرسه شبانه شهر چالوس ثبت نام نمايد و هر شب حدود 30کيلومتر اين مسير را برود وادامه تحصيل دهد. درمدتي که ايشان دراين شهر بودند به فن کشتي روي آوردند و ورزش را بيشتر در سطح باشگاهي ادامه دادند پس از آن با فرارسيدن دوران اعزام به خدمت مقدس سربازي درس وتحصيل رانيمه کاره رها کردند وقبل از فراخواندن ايشان به خدمت خودشان را به معرفي اعزام شدند.
شهيد يوسف درسال 1363 اعزام و در همان ابتدا در زمان آموزش در منطقه عملياتي غرب واسلام آباد غرب به عنوان بسيم چي مشغول خدمت بودند در طول خدمت سربازي چندين مرتبه براي ديدن خانواده به مرخصي آمدندايشان از جنگ براي مامي گفتندواز رشادت هاي همرزمان خود صحبت مي کردندايشان چهره بسيار نوراني داشتند وعاشق جبهه وجنگ بودند که به مر خصي مي آمدندبراي جبهه دلتنگي مي کردند هميشه به ما سفارش مي کرد با ديگران با خوشرويي برخورد کنيد ونماز را بر پا بداريد وخدا را فراموش نکنيد. شهيد يوسف درتاريخ 1364/12/23 درمنطقه عملياتي نوسود(شيخان) به درجه رفيع شهادت نائل آمدندو مزار پاکش درامازاده صلاح الدين روستاي لياول در 65 کيلومتري شهرستان رودباري بخش عمارلو درکنار شهداي روستا مي باشد.
خاطرات شهيد: از زبان خواهر بزرگتر شهيد که زماني با ايشان هم زندگي کرده بود مي فرمابند که روزي پيکر شهيدي درشهر سلمانشهر بردوش مردم بود وهمه مابراي تشيع به ميدان شهر رفته بوديم شهيد در حاليکه اشک در چشمانش جاري بود رو به من کرد و گفت خواهرم روزي من هم شهيد مي شود و اما تو مبادا گريه کني. شهيد در اخرين مرخصي روبه مادرش کردند وگفتند مادر شايد اين آخر ين سفر و مرخصي من باشد نمي دانم که بر مي گردم يا شهيد مي شوم.
نظر شما
