بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان، سازگاری زناشویی، صمیمیت و بخشایش فرزندان شاهد متأهل
شنبه, ۰۳ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۱۸
موضوع
بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان، سازگاری زناشویی، صمیمیت و بخشایش فرزندان شاهد متأهل
چکیده
در پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFCT ) بر سازگاری زناشویی، صمیمیت و بخشایش زوجین پرداخته شد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه می باشد . بدین منظور تعداد 20 زوج (40 نفر) از فرزنذان شاهد متأهل شهر شیراز که دارای تعارضات زناشویی بودند بوسیله سرند کردن در مرکز مشاوره بنیاد شهید و امور ایثار گران استان فارس، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از این تعداد 10 زوج در گروه آزمایشی و 10 زوج در گروه کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. تمام این افراد پرسشنامه سازگاری زناشویی (DAS)، پرسشنامه نیازهای صمیمیت و همچنین پرسشنامه بخشایش را تکمیل کردند. یک هفته بعد، جلسات درمانی بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. زوجین گروه آزمایش در 8 تا 10 جلسه درمان 2 ساعته EFCT شرکت کردند. در حین اجرای تحقیق 4 زوج از گروه آزمایش و 7 زوج در گروه کنترل، یک هفته پس از خاتمه جلسات درمانی، مجددا پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند.
در پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFCT ) بر سازگاری زناشویی، صمیمیت و بخشایش زوجین پرداخته شد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه می باشد . بدین منظور تعداد 20 زوج (40 نفر) از فرزنذان شاهد متأهل شهر شیراز که دارای تعارضات زناشویی بودند بوسیله سرند کردن در مرکز مشاوره بنیاد شهید و امور ایثار گران استان فارس، با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از این تعداد 10 زوج در گروه آزمایشی و 10 زوج در گروه کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. تمام این افراد پرسشنامه سازگاری زناشویی (DAS)، پرسشنامه نیازهای صمیمیت و همچنین پرسشنامه بخشایش را تکمیل کردند. یک هفته بعد، جلسات درمانی بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. زوجین گروه آزمایش در 8 تا 10 جلسه درمان 2 ساعته EFCT شرکت کردند. در حین اجرای تحقیق 4 زوج از گروه آزمایش و 7 زوج در گروه کنترل، یک هفته پس از خاتمه جلسات درمانی، مجددا پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند.
نتایج آزمون t مستقل بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل و آزمایش، نشان داد بین دو گروه، در متغیر سازی زنا شویی و نیز صمیمیت، تفاوت معنا داری در سطح 0/01 > P وجود دارد، اما بین این دو گروه از نظر متغیر بخشایش، تفاوت معنی داری وجود ندارد. این به این معناست که این رویکرد بر افزایش سازگاری زناشویی و صمیمیت زوجین موثر بوده، اما بر میزان بخشایش آنها تأثیری نداشته است.
همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر هیجان، باعث افزایش در ابعاد مختلف صمیمیت در میان زوجین می شود، بدین صورت که بین گروه آموزش و کنترل، تفاوت معنا داری در ابعاد صمیمت عاطفی، صمیمیت روانشناختی، صمیمیت جنسی، صمیمیت جسمانی، صمیمیت ارتباطی، صمیمیت زمانی و صمیمیت عقلانی وجود داد، اما تفاوت این دو گروه در دو بعد صمیمیت اجتمایی – تفریحی و صمیمیت معنوی، از نظر آماری معنا دار نیست.
همچنین نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که زوج درمانی مبتنی بر هیجان، باعث افزایش در ابعاد مختلف صمیمیت در میان زوجین می شود، بدین صورت که بین گروه آموزش و کنترل، تفاوت معنا داری در ابعاد صمیمت عاطفی، صمیمیت روانشناختی، صمیمیت جنسی، صمیمیت جسمانی، صمیمیت ارتباطی، صمیمیت زمانی و صمیمیت عقلانی وجود داد، اما تفاوت این دو گروه در دو بعد صمیمیت اجتمایی – تفریحی و صمیمیت معنوی، از نظر آماری معنا دار نیست.
نتایج دیگر حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار بین زنان و مردان گروه آزمایشی در سازگاری زناشویی، صمیمیت و بخشایش پس از زوج درمانی هیجان مدار است.
کلمات کلیدی: زوج درمانی، سازگاری زناشویی، فرزندان شاهد، هیجان
دریافت متن کامل
مقاله 
نظر شما
