پدر شهید «حسین چکی» به فرزندش شهیدش پیوست
به گزارش نوید شاهد کهگیلویه وبویراحمد، حاج نادعلی چکی پدر شهید حسین چکی به علت کهولت سن دار فانی را وداع گفت وبه فرزندشهیدش پیوست.
مراسم تشییع وتدفین با رعایت تمامی پروتکلهای بهداشتی روز جمعه ۵دی ماه از سه راهی سیدصفی لیکک به سمت روستای دشت آهو برگزار شد.
زندگی نامه شهید
معلم شهید حسین چکی، فرزند نادعلی ۱ فروردین سال ۱۳۳۷ در روستای دشت آهو، از توابع شهرستان بهمیی در شهرستان کهکیلویه و بویراحمد، در میان خانواده ای متدین و مذهبی پا به عرصه حیات گذاشت.
شهید دوره ابتدایی را با تحمل سرمای شدید و گرمای طاقت فرسا و جو طاغوتی حاکم بر مدارس، در دبستان سلطانی جایزان به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به میانکوه سفر کرد و در آنجا با اجاره نشینی، دوره سیکل را به اتمام رساند و جهت اخذ دیپلم به آغاجاری رفت و پس از طی دوره متوسطه موفق به اخذ دیپلم گردید.
او از همان کودکی یاور پدرش در انجام امور روزانه و تهیه معیشت زندگی بود و مراتبی از تحصیل خود را توأم با کار و زحمت و شرکت در برنامه های سرنگونی رژیم شاهنشاهی در سال ۵۹ به اتمام رساند.
شهید پس از اتمام تحصیل پیشه معلمی برگزید و در سال ۱۳۵۸ به عنوان آموزگار به روستای دشت آهو اعزام گردید. او که همواره به فکر آبادی و ترقی روستا بود به کمک اهالی ده اتاقی به منظور مدرسه برای کودکان روستایی ساخت و تا قبل از اعزام به سربازی به مدت دو سال به دانش آموزان روستا درس می داد. او به بچه ها درس آزادگی و ایستادگی در مقابل ظلم و بیداد را تعلیم می داد. آنان سربازان خمینی کبیر(قدس سره) می شوند که با شعار مرگ بر شاه و مرگ بر آمریکا بر سر رژیم سفاک پهلوی فریاد می کشند و ادامه حکومت را برای پهلوی سخت تر می کنند.
او علاوه بر مبارزه با خان های منطقه و حکومت پهلوی در جهت درک آرمان های انقلاب اسلامی حرکت های مثمر ثمری داشته و در راه پیمایی های منطقه و شهر شرکت می کرد و آنچه داشت در خدمت به انقلاب و نظام اسلامی می گذاشت تا این که مردم مستضعف ایران طعم شیرین پیروزی را می چشد.
حسین پس از دو سال و چند ماه آموزگاری و تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم در سنگر علم و دانش، در جهت تداوم انقلاب و احتیاج به نیروی انسانی در سنگری دیگر برای خدمت در جبهه های حق علیه باطل، خود را معرفی و از طریق ارتش جمهوری اسلامی به خدمت سربازی اعزام می شود تا در عرصه دفاع انجام وظیفه کند. وی سه ماه آموزشی خود را در شوش گذراند و در لشکر ۲۱ حمزه، گردان ۸۰۴، گروهان ۳، دسته یکم به جبهه، محل شاهدان عاشق شتافت و در راه اعتلای کلمه لا اله الا الله مردانه جانبازی نمود.
او در فروردین ۱۳۶۰ ازدواج کرد و زندگی مشترک خود را آغاز نمود تا نیمی از ایمان خود را کامل کند. ثمره این ازدواج مبارک پسری بود که خداوند به آنها عطا کرد، نام او را حمزه گذاشت. (یادگار شهید ۴۰ روز داشت که پدرش بر بال ملائک به آسمان ها سفر کرد).
سرانجام این سرباز فداکار و جان بر کف ارتش اسلام، پس از چند ماه خدمت خالصانه در میدان نبرد حق علیه باطل و مقاومت در مقابل دشمن بعثی متجاوز در تاریخ ۷ فروردین سال ۶۰ در جریان عملیات فتح المبین، روح پاک و بی آلایش اش در کمال خلوص و منتهای نیاز به سوی رب خویش بال و پر می گشاید و شربت شهادت می نوشد و به میهمانی پروردگار می شتابد. لازم به ذکر است مرقد منور این شهید سرافراز میهن در زادگاهش مایه خیر و برکت آن دیار گردیده است.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
