یکی از متبحرترین ورزشکاران شهرستان سنقر بود

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «میثم‌ پناهی»‌ فرزند محبعلی 22 فروردین 1372 در شهر «سَطر» از توابع شهرستان سنقر‌کلیایی استان کرمانشاه به دنیا آمد. میثم در آخرین وداعش در مهر ماه 1398 که گویا به قلبش الهام شده بود که آخرین وداع با خانواده است علاوه بر انجام بسیاری از امور خانوادگی پدر و مادر، به دیدار خواهران و برادرانش می‌رود و پس از آن متأسفانه در 17 مهرماه 1398 به هنگام تأمین امنیت شهروندان در سیستان و بلوچستان به درجه رفیع شهادت نائل می‌‌آید.

معصومیت و ساده زیستی

معصومیت خاصی در چهره شهید وجود داشت. این ویژگی در کنار پاکی، سادگی و بی‌ریایی تناسبی ایجاد کرده بود که هر فردی را مجذوب خودش می‌کرد. سادگی در تمامی ابعاد زندگی وی تبلور یافته بود از وضعیت ظاهری بسیار ساده‌اش گرفته تا خاکی بودن در رفتار و منش اجتماعی. علیرغم آن که بر خلاف سنش درجه‌ی نظامی بالایی داشت، بسیار بی تکبر، ساده زیست و بی‌حاشیه رفتار می‌کرد و به همین خاطر بسیاری او را نمی‌شناختند.

او به محض برگشتن نزد خانواده‌اش در هر مرخصی که معمولاً بین 10 الی 15 روز به طول می‌انجامید مانند یک کارگر، لباس ساده به تن می‌کرد و دوشادوش پدر در امر کشاورزی و دامداری به یاری‌اش می‌شتافت. این ساده زیستی در آن سن و سال در حالی که از لحاظ مالی نیز مشکلی نداشت درکمتر جوانی درآن زمان مشاهده می‌شد و گواهی مدقن بر عدم دلبستگی‌اش به زرق و برق دنیا بود.

علاقمندی به ورزش

مهمترین علاقمندی و سرگرمی وی ورزش به ویژه فوتبال بود. از همان چهارسالگی با برادرش به زمین فوتبال می‌رفت و همین سبب شد دیری نپاید که به یکی از متبحرترین ورزشکاران شهر مبدل شود. به دلیل مهارت بالا همبازی فوتبالیست‌های بزرگ‌تر از خودش می‌شد. این پیشرفت تا آنجا پیش رفت که حضورش نقش تعیین کننده‌ای در نتیجه‌ی بازی داشت. موفقیت‌های وی در شهرستان سنقر و استان و دانشگاه علوم انتظامی، جنبه‌های بیشتری از مهارتش را به دیگران نشان داد. به اذعان خیلی از دوستانش اگر استعدادیابی از تیم‌های باشگاهی در مسیر ورزش‌‌اش قرار می‌گرفت. یکی از بهترین هافبک‌های باشگاه‌های مطرح کشور و شاید تیم ملی می‌شد. مهارت‌های ورزشی او در رشته فوتبال خلاصه نمی‌شد. یکی از بهترین استعدادهای شطرنج، تنیس روی میز و حتی علیرغم قد متوسطش بسکتبال و والیبال بود. میثم در تمامی این رشته‌های ورزشی نیز چندین مقام، مدال و حکم ورزشی کسب کرد که به یادگار برای مادرش برجای گذاشت. وی استعداد عجیبی در بازی‌های رایانه‌ای داشت و کمتر کسی می‌توانست او را در یک مسابقه فوتبالی رایانه‌ای شکست دهد.

شجاعت و دلیری

بی‌شک یکی از ویژگی‌های بارز هر فرمانده شجاع و دلیری است. این شجاعت نه تنها در امور نظامی ایشان، بلکه در بسیاری از فعالیت‌های روزمره‌اش نیز نمایان بود از شجاعت در کلاس درس گرفته تا زمین بازی و نهایتاً اوج شجاعتش که در امور نظامی به نمایش گذاشت. بعد از شهادتش نمونه های فراوانی از شجاعت او از زبان همرزمانش بیان شد. به عنوان مثال یکی از همرزمان نزدیکش نقل می‌کرد که شبی مهمان پاسگاه وی در میرجاوه بودم؛ کم کم خواب در چشمم سنگینی می‌کرد که دیدم حوالی ساعت دو شب میثم سلاح به دوش انداخته به سرکشی از برجک های پاسگاه می‌رود. از وی پرسیدم چرا تنها می‌روی؟ پاسخ داد مگه قرار است چند نفر را با خود همراه کنم؟ و من هم به شوخی به او گفتم: انتظار از پسر کُرد و پهلوان کرمانشاهی نیز همین است. این در حالی بود که معمولاً فرماندهان در شب با یکی دونفر همراه، از برجک ها سرکشی و بازدید می‌کردند. به نظر اتکا به قدرت لایزال الهی و اعتقاد به حکمت پروردگار وی را به این درجه از شجاعت رسانده بود.

علاقه به امور کشاورزی و باغبانی

با توجه به آن که پدرش کشاورز بود و از همان کودکی در کنار پدر به کشاورزی می‌پرداخت. علاقه خاصی به باغداری و کشاورزی داشت و تا فرصتی پیدا می‌کرد. در مزرعه پدری اقدام به کاشت درخت می‌کرد. یا خود را سرگرم کشاورزی، باغداری و رسیدگی به درختان میوه می‌کرد. به نقل از دوستانش، در پادگان نیز باغچه‌ای برای سبزی کاری تدارک دیده بود که اعضای پاسگاه از آن استفاده می کردند.

تسلط به امور نظامی

وی بسیار پایبند به رعایت امور نظامی و آیین نامه‌های مربوطه و فردی بسیار منضبط و مقید به دستورات سلسله مراتب فرماندهی بود. در زمینه سلاح شناسی، با مطالعه‌ی کتب و جزوات مربوطه به چنان تسلطی رسیده بود که تقریبا تمامی سلاح های سنگین و نیمه سنگین، که معمولا در سایر نیروهای مسلح مانند ارتش استفاده می‌شد، آشنا بود.

یکی از فرماندهانش نقل می‌کرد که در مرزبانی کسی را بهتر از وی در خصوص آشنایی و اشراف بر مسائل سلاح و مهمات چه در تئوری و چه در عمل ندیده بودم.

انتهای پیام/