شهید سلیمی با وضوی خون به دیدار معبود شتافت
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید احمد سلیمی یکم خرداد 1329 با قامتی بلند از تبار روستانشینان بی تظاهر و خوش خلق و از توده کارگر دست پینه بسته با تبسمی بر لبدر روستای (دشه) شهرستان پاوه به دنیا آمد. خانواده اش نام او را (احمد) نهادند و چه بسیار زیبنده نامی برای این فرزند انتخاب شده بود که او باید فرزند فریادهای پر خروش الهی باشد. او فریاد الله اکبرهای خونین جوانان وطن را در پس فریاد تکبیر هر حق جویی سفیر گلوله آتشین دژخیمان چکمه پوش را که سینه جوانی را می درید شنیده بود. او به حق رشیدی بود که با راشد و مرشد بزرگش فرمانده و راهبرش خمینی کبیر را انتخاب کرد.
شهید سلیمی ساده دل و خوش رفتار بود که در میان انبوه غوغاهای مکر و فریب و حیله روزگار و مردمش با فکری متین و استوار و به دور از هرگونه گرایش های مادی و گروهی در فکر انتخاب راهی بود که آینده ای روشن و نورانی به دو مژگانی دهد تا شاید بتواند با زندگی و حیات خود و یا با مرگ خود درس چگونه زیستن و جوشش های زمان خود و ماههای بعد از خود را بیاموزد که کار و تلاش و جوشش را انتخاب کنند تا اسیر دست استعمارگران نشوند.
علاقه فراوان به علوم دینی
از آنجا که خانواده شهید از روحی مذهبی و اسلامی برخوردار بودند. او نیز فراوان به اسلام و قرآن و علوم دینی علاقه داشت از این رو به مدرسه رفت و کلاس پنجم ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و سپس برای ادامه تحصیل به شهر پاوه آمد و تا سال سوم دبیرستان نیز در پاوه به تحصیل مشغول بود. سپس به دلیل عشق و علاقه ای که به تحصیل داشت به شهرستان رشت رفته و تا سال چهارم دبیرستان با موفقیت کامل به انجام رساند به خدمت سربازی رفت و از آنجا که از روحیه ای اسلامی و انسانی برخوردار بود و تحمل مسائل آن زمان را نداشت در محل خدمت به بیداری همکاران خود پرداخت و مخفیانه دست به مبارزه زد.
عضو بسیج سپاه پاسداران بود
او با پیروزی انقلاب اسلامی در کلیه راهپیمایی ها نیز شرکت فعال داشت و پس از پیروزی انقلاب و صیانت و حفاظت از آن در برابر توطئه های ابرجنایتکاران در منطقه مسلحانه در دفاع برخاست و عضو بسیج سپاه پاسداران پاوه شد. بعد از مدتی خدمت به علت رشادت و شهامت هایی که از خود نشان می داد فرماندهی عملیات بسیج را به عهده داشت.
شهادت در ماه مبارک رمضان
سال 1364 به آموزش و پرورش برگشت و در سمت های پست هلال احمر، امداد و پشتیبانی، کارگزینی مشغول خدمت بود سپسس به صورت افتخاری اسلحه به دوش داشت و روز در پست آموزش و شب نیز نگهبان دستاوردهای انقلاب بود تا سرانجام نهم خرداد 1365 بر اثر درگیری میان عوامل ضد انقلاب مصادف با ماه مبارک رمضان به آرزوی دیرینه خود رسید و با وضوی خون و با کفن گلگون به دیار معبود خود شتافت و بر اثر درگیری میان عوامل ضد انقلاب شهد شهادت را نوشید.
انتهای پیام/
