شهادتم را افتخار کنید و استوار باشید

به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید یارحسین بیات در تاریخ 25 مهرماه 1339 در یک خانواده متدین و مذهبی در تویسرکان استان همدان دیده به جهان گشود.

وی پس از چندی مجاهدت در منطقه فاو عراق با درگیری با رژیم مزدور بعث عراق در تاریخ 9 اسفند ماه 1364 به درجه رفیع شهادت نائل آمد. گفتنی است پرونده شهید در بنیاد شهید استان قم موجود است.

در ادامه وصیت‌نامه این شهید والامقام را می‌خوانید.

بسم الله الرحمن الرحیم

الله و بالله و فی سبیل‌الله و علی مله رسول الله لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله امواتا بل احیاء ولکن لا یشعرون. الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عند الله و اولئک هم الفائزون.

کسی را که در راه خدا کشته شده مرده مپندارید بلکه او زنده ابدی است ولکن شما این حقیقت را در نخواهید یافت. آنان که ایمان آوردند و از وطن هجرت گزیدند و در راه خدا به مال و جان جهاد کردند آنها را نزد خدا مقام بزرگی است آنان به خصوص رستگاران و سعادتمندان دو  عالمند (سوره توبه آیه 19)

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با درود و سلام بر انبیاء و اولیاء خدا بخصوص حضرت محمد (ص) و با درود و سلام بر یگانه منجی عالم بشریت آقا امام زمان (عج) و با درود و سلام بر نائب بر حقش پیر جماران حسین زمان دشمن مستکبران امید مستضعفان در هم کوبنده سمتگران برپا کننده عدالت امام خمینی و با درود و سلام بر شهدای از صدر اسلام تا کربلای ایران. و با درود و سلام بر تمامی رزمندگان جبهه­‌های حق علیه باطل. پس از سپاس و ستایش خداوند متعال و صلوات و سلام بر ائمه طاهرین لازم دانستم برای خود وصیت­نامه­‌ای بنویسم. شهادت یک افتخار است این را همه باید بدانیم. اگر این فیض عظیم نصیب این حقیر گشت ان شاالله یحب‌الصابرین «صبر کنید که خدا صبر کنندگان را دوست دارد».

ملّت شهید پرور ایران مبادا خدای ناخواسته امام را تنها گذاشته و ادامه دهنده راه آنها نباشید و در درگاه باری تعالی عذری نداشته باشید. امید است امام را یاری نموده و فرزندان عزیز خود را بسوی جبهه­ های نور علیه ظلمت فرستاده تا در درگاه باری تعالی شرمنده نباشید.

شما ای خانواده عزیز شهدا ای کسانی که صبر را پیشه کرده و بهترین عزیزان خود را هدیه به اسلام عزیز نمودید امیدوارم که همیشه صبرتان را حفظ کرده تا به منزل ابدیت رسیده و اجری عظیم در نزد خداوند داشته باشید ان شاءالله. همه شما می‌­دانید که شهادت یک فوز عظیم است و افتخار ما ملت ایران این است که فی سبیل الله نصیب ما شود. پدر بزرگوارم و مادر مهربانم اگر شهادت نصیب این حقیر گردید امیدوارم که مانند کوهی استوار باشید.

برادرانم و فرزندم عباس را جهت پایداری اسلام بسیج نموده و ادامه دهنده راه شهدا قرار دهید که نگذارند اسلحه شهید بر زمین بماند و مادر مهربانم می­‌دانم که همچون مادری دلسوز برای من بودی ولی بگویم که فرزندت امانتی در دست تو بود و من را بایستی به صاحب اصلی که باری تعالی است تقدیم نمایی؛ پس چه افتخاری از این بالاتر که به سوی خدا رفتن با شهادت به سوی معبود خود بشتابد.

امیدوارم که ناراحت نبوده و نباشید و صبر در ره خدا را پیشه خود قرار دهید که ان شاءالله یحب‌الصابرین و خدا صبر کنندگان را دوست دارد؛ شما ای برادر عزیزم محمد می­‌دانم که مرگ برادرمان رحمان بسیار بر تو سخت بود اما انا لله و انا الیه راجعون، بدرستی که ما از خداییم و به سوی آن باز می­‌گردیم و امیدوارم که زحمت­‌هایی را که برای من  و رحمان کشیده‌ای برای خدا و رضای خدا حلال نمایید و خود را در نظر کوردلان شکسته و گریان ننمایید؛ کوردلان با گریه و زاری شما سوء استفاده نموده و خوش‌حال می‌­شوند، پس شما کاری کنید که این آرزو در دل آنان بماند ان شاءالله.

شما خواهرانم! می‌­دانم که هیچ خواهری بعد از مرگ برادرش بدون گریه نخواهد بود و امّا خواهشی که از شما دارم برای من ناخن بر سر و صورت خودتان نزنید و صدای گریه­‌تان را بلند نکنید، فقط با خود زمزمه کنید و زاری به آن حدّ نرسانید که بس مایه تأسف باشد.

شما ای همسرخوب و مهربانم! تو خود می­‌دانی که هدفم بر این نبود که به این زودی از یک دیگر جدا شویم این خواست خدا بود، شکر خدایا با این نعمت که بر من عطا گردانیدی، همسرم امیدوارم زحمت‌­ها و رنج و مشقتهایی را که در زمان زندگی مشترکمان متحمل شدی برای رضای خدا بوده باشد و این حقیر را هم حلال نموده باشید. ان شاءالله.