خاطره‌‌ای از شهید «اسماعیل لطیفی»
يکشنبه, ۱۱ تير ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۲۸
فرزند شهید تعریف می‌کند: «مادرم هر وقت یاد آن روز می‌افتد اشک در چشمانش حلقه می‌زند و می‌گوید انگار پدرتان چیزی در دل داشت اما بیان نکرد، چشمانش از محبت‌های ابدی پر بود اما انگار زبان هر دوی ما بند آمده بود.»

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «اسماعیل لطیفی» هفتم مهرماه 1324، در روستای كمشک از توابع شهرستان بندرلنگه ديده به جهان گشود. پدرش عبدالله، كشاورزی می‌كرد و مادرش مريم نام داشت.

خواندن و نوشتن نمی‌دانست. كارگر بود. سال 1342 ازدواج كرد و صاحب پنج پسر و سه دختر شد. دوازدهم تيرماه 1367، در خليج فارس بر اثر اصابت موشک ناو آمريكايی به هواپيمای مسافربری ايرباس شهيد شد. مزار او در زادگاهش واقع است.

بیر

چشمانش از محبت‌های ابدی پر بود

پدرم محل کارش در دبی بود و 2 سال را در دبی می‌ماند و بعد از 2 سال به ایران می‌آمد. مردی با خدا و دست و دل‌باز بود، تمامی اهل روستا او را دوست داشتند و احترام خاصی برایش قائل بودند. در همان سال 67 پدرم برای مراسم خواستگاری و عروسی خواهرم به ایران آمده بود. مراسم خواستگاری انجام شد و پدرم خیلی خوشحال بود.

زمانی که می‌خواست به دبی برگردد همه‌ی بچه‌ها را در آغوش گرفت و بوسید. مادرم هر وقت یاد آن روز می‌افتد اشک در چشمانش حلقه می‌زند و می‌گوید انگار پدرتان چیزی در دل داشت اما بیان نکرد، چشمانش از محبت‌های ابدی پر بود اما انگار زبان هر دوی ما بند آمده بود. احساس کردم روحش همان موقع که در خانه با همه بچه‌ها خداحافظی می‌کرد پر کشیده بود و جسم خالی‌اش به طرف بندرعباس حرکت می‌کرد.

(به نقل از فرزند شهید)

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده